Ἐπιστολὴ Πραξιτέλους πρὸς Εὔδοξον περὶ τῆς Θουρίας ἀποικίας

Πραξιτέλης Εὐδόξῳ εὖ πράττεινbene agere (ἀπαρ. ἐνεστ. ἐνεργ.) — formula salutationis in epistulis usitata; 'salutem dicit'.

Εὖ ἴσθι, ὦ φίλε, ὅτι ἐγὼ ἤδη τριακοστὴν ἡμέραν ἐν τῇ ἀκροπόλει διατρίβωcommoror (ὁριστ. ἐνεστ. ἐνεργ. α' ἑν.) — verbum quod significat 'tempus consumere' vel 'manere in loco', τὰ ἀγάλματα τῆς Ἀθηνᾶς κοσμῶνornans (μτχ. ἐνεστ. ἐνεργ. ὀνομ. ἑν. ἀρσ.) — participium praesentis verbi 'κοσμέω', significat 'decorare' vel 'ornare' πρὸς τὴν ἐπερχομένην ἑορτήν. ὁ δὲ Φειδίας αὐτὸς ἐπέστησέpraefecit (ἀορ. ὁριστ. ἐνεργ. γ' ἑν.) — aoristus verbi 'ἐφίστημι', significat 'praeficere' vel 'praeponere aliquem rei' με τῷ ἔργῳ, τῶν ἄλλων τεχνιτῶν ἀπελθόντων εἰς τὴν Θουρίαν ἀποικίαν. πολλὴ γάρ ἐστιν ἡ σπουδὴ τῆς πόλεως περὶ ταύτης τῆς ἀποικίας, ἣν οἱ Ἀθηναῖοι εἰς τὴν Ἰταλίαν ἀποστέλλουσιν.

Χθὲς δὲ ὁ Περικλῆς αὐτὸς ἀνέβη εἰς τὴν ἀκρόπολιν τοὺς τεχνίτας ἐπισκεψόμενοςinspecturus (μτχ. μέλλ. μέσ. ὀνομ. ἑν. ἀρσ.) — participium futuri medii verbi ἐπισκέπτομαι, indicans propositum visitandi, καὶ παρακαθίσαςassidens (μτχ. ἀορ. ἐνεργ. ὀνομ. ἑν. ἀρσ.) — participium aoristi verbi παρακαθίζω, significans 'considere iuxta aliquem' ἐμοὶ ἐπὶ τῶν βαθμίδωνgraduum (οὐσ. γεν. πλ.) — substantivum femininum, significat gradus aedificii vel templi τοῦ Παρθενῶνος, διηγεῖτο περὶ τῆς νέας πόλεως. φασὶ γὰρ αὐτὴν ἐπὶ καλλίστῳ τόπῳ ἱδρῦσθαιconditam esse (ἀπαρ. παρακ. μέσ.) — infinitivus perfecti medii/passivi a verbo ἱδρύω, significans 'fundari, collocari', παρὰ ποταμῷ καὶ πεδίῳ εὐδαίμονι. Ἱππόδαμος δὲ ὁ Μιλήσιος, ὃν οἶσθα δήπου, τὴν πόλιν κατὰ τάξιν διεκόσμησενordinavit (ἀορ. ὁριστ. ἐνεργ. γ' ἑν.) — aoristus verbi διακοσμέω, significans 'ordinare, disponere', ὁδοὺς μὲν εὐθείας τεμώνsecans (μτχ. ἀορ. β' ἐνεργ. ὀνομ. ἑν. ἀρσ.) — participium aoristi secundi a verbo τέμνω, significans 'scindere, secare', ἀγορὰν δὲ ἐν μέσῳ καταστήσας, καὶ τοῖς θεοῖς τεμένη ἀφορίσας.

Πολλοὶ δὲ τῶν ἡμετέρων πολιτῶν ἐκεῖσε ἀπῳκίσθησανcoloni missi sunt (ἀορ. ὁριστ. παθ. γ' πλ.) — aoristus passivi verbi ἀποικίζω, significans 'colonos mittere', ὥστε οὐ μόνον Συβαρῖται οἱ πρότερον οἰκοῦντες ἀλλὰ καὶ ἄλλοι Ἕλληνες καὶ αὐτοὶ Ἀθηναῖοι νῦν εἰσιν οἱ οἰκήτορεςincolae (οὐσ. ὀνομ. πλ.) — substantivum, significans 'incolas' vel 'habitatores'. λέγει δὲ ὁ Περικλῆς ὡς καὶ ἐμὲ δεῖ ἀφικέσθαι ἐκεῖσε τοῦ ἑξῆς ἔτουςanno sequenti (ἐπίρρ. + οὐσ. γεν. ἑν.) — adverbium cum genitivo temporis, significans 'anno proximo', τὸν νεὼν τοῦ Ἀπόλλωνος κοσμήσονταornaturum (μτχ. μέλλ. ἐνεργ. αἰτ. ἑν. ἀρσ.) — participium futuri activi verbi κοσμέω in accusativo, significans 'ornaturum esse'. ἆρ' οὖν βούλει καὶ σὺ ἔρχεσθαι; πολλὴ γὰρ ἡ δόξα, ὡς φασί, τοῖς νῦν ἐκεῖσε ἀφικνουμένοις.

Περὶ δὲ τῶν ἄλλων, ἐὰν ἔλθῃςsi veneris (σύνδ. + ἀορ. ὑποτ. ἐνεργ. β' ἑν.) — coniunctio cum aoristo subiunctivo, exprimens condicionem πρὸς ἡμᾶς, διαλεξόμεθαcolloquemur (μέλλ. ὁριστ. μέσ. α' πλ.) — futurum medium verbi διαλέγομαι, significans 'colloqui, disserere'. σὺ δὲ ἐπιστέλλεινscribere (ἀπαρ. ἐνεστ. ἐνεργ.) — infinitivus praesentis activi, significans 'litteras mittere' ὡς τάχιστα μὴ ὄκνειne cuncteris (ἀπαγ. ἐνεστ. ὁριστ. β' ἑν.) — imperativus negans cum praesenti, significans 'ne dubites' vel 'ne moreris'.

ἜρρωσοVale (προστ. παρακ. μέσ. β' ἑν.) — formula valedictionis in fine epistularum usitata, a verbo 'ῥώννυμι' (roboro, confirmo).