Ὁ Ἀπατηλὸς Ῥήτωρ

ΧαίρεινSalvere (ἀπαρ. ἐνεστ. ἐνεργ.) — infinitivus in salutationibus epistolarum usitatus, ὦ φίλτατεcarissime (ἐπίθ. κλητ. ἑν. ἀρσ.) — superlativus adjectivi 'φίλος', in allocutione usitatus Εὐφρόνιε,

Ἐλπίζω εὖ σοι πάντα ἔχειν ἐν Αἰγίνῃ. Ἐγὼ δὲ καλῶς ἔχω, καίπερquamquam (σύνδ.) — conjunctio concessiva quae cum participio construitur χθὲς τὰ Διονύσια θεώμενοςspectans (μτχ. ἐνεστ. μέσ. ὀνομ. ἑν. ἀρσ.) — participium a verbo 'θεάομαι', quod significat spectare vel contemplari πρᾶγμα γελοιότατονridiculissimum (ἐπίθ. αἰτ. ἑν. οὐδ.) — superlativus adjectivi 'γελοῖος', significat rem maxime ridiculam εἶδον, ὃ βούλομαί σοι διηγήσασθαιnarrare (ἀπαρ. ἀορ. μέσ.) — infinitivus aoristi qui indicat actionem narrandi vel exponendi.

Ἐν τῷ θεάτρῳ παρῆν κωμῳδία καινὴ περὶ ῥήτορός τινος, Δημαγόρου ὀνόματι, ὃς τοὺς Ἀθηναίους ἐξηπάταdecipiebat (παρατ. ὁριστ. ἐνεργ. γ' ἑν.) — verbum compositum ex 'ἐξ' et 'ἀπατάω', significans fallere vel decipere, χρήματα λαμβάνων παρὰ τῶν Περσῶν. Ὡς γελοῖον ἦν, ὦ φίλε! Ὁ ὑποκριτὴς προσωπεῖονpersona (ὀνομ. οὐδ. β' κλ.) — larva vel masca quam actores in scaena gerunt μέγα ἐφόρει μετὰ στόματος ὑπερμεγέθους καὶ ὀφρύων ἐπηρμένωνsuperciliorum elatorum (γεν. πλ. θηλ. + μτχ. παρακ. παθ. γεν. πλ.) — supercilia elata, significans vultum arrogantem, μιμούμενος τὸν Δημαγόρον αὐτὸν ὃν πάντες γιγνώσκομεν.

Τὸ δὲ γελοιότατον ἦν ὅτε ὁ ῥήτωρ ἐν τῇ Πνυκὶ δημηγορῶνcontionans (μτχ. ἐνεστ. ἐνεργ. ὀνομ. ἀρσ. ἑν.) — verbum compositum ex 'δῆμος' et 'ἀγορεύω', significans ad populum loqui ἐπειρᾶτο τὸ πλῆθος πείθειν μὴ βοηθεῖν τοῖς συμμάχοις, λάθρᾳ δὲ ὑπὸ τῷ ἱματίῳ βαλλάντιονcrumena (ὀνομ. οὐδ. β' κλ.) — sacculus in quo pecunia portatur χρυσίου ἔκρυπτεν. Ἐξαίφνης δὲ τὸ βαλλάντιον ἔπεσεν εἰς τὸ μέσον, καὶ τὸ χρυσίον πανταχοῦ διεσκεδάσθηdispersum est (ἀορ. α' ὁριστ. παθ. γ' ἑν.) — verbum compositum ex 'διά' et 'σκεδάννυμι', significans dispergi vel dissipari.

Μετὰ δὲ ταῦτα ἦλθεν ἐπὶ τὴν σκηνὴν χορὸς γερόντων, οἳ ῥυθμῷ τινι γελοίῳ ὠρχοῦντοsaltabant (παρατ. ὁριστ. μέσ. γ' πλ.) — a verbo 'ὀρχέομαι', significans saltare vel tripudiare, ᾄδοντεςcanentes (μτχ. ἐνεστ. ἐνεργ. ὀνομ. ἀρσ. πλ.) — a verbo 'ᾄδω', significans canere ᾆσμαcantus (ὀνομ. οὐδ. γ' κλ.) — carmen vel cantio περὶ προδοσίας καὶ πλούτου. Τὸ δὲ θέατρον ὅλον ἐγέλα καὶ ἐκρότειplaudebat (παρατ. ὁριστ. ἐνεργ. γ' ἑν.) — a verbo 'κροτέω', significans manibus plaudere vel applaudere.

Τέλος δὲ ὁ ῥήτωρ συλληφθεὶς εἰς σάκκον ἐνεβλήθηconiectus est (ἀορ. παθ. ὁριστ. γ' ἑν.) — a verbo ἐμβάλλω, significat 'iniectus est in aliquid' καὶ ἐπὶ ὄνου εἰς τὴν ἀγορὰν ἀπήχθηabductus est (ἀορ. παθ. ὁριστ. γ' ἑν.) — a verbo ἀπάγω, significat 'abductus, deportatus est', ψευδόμενος καὶ ἱκετεύων μάτην. Τὸ θέατρον δ' ἐρράγηerupit (ἀορ. β' παθ. ὁριστ. γ' ἑν.) — a verbo ῥήγνυμι, hic in sensu metaphorico 'erupit in risum' γέλωτι.

Λέγουσι δὲ τὸν ἀληθινὸν Δημαγόρον ἐν τῷ θεάτρῳ παρεῖναιadesse (ἀπαρ. παρακ.) — a verbo πάρειμι, significat 'praesentem esse' καὶ ὑπ' ὀργῆς καὶ αἰσχύνηςpudoris (οὐσ. γεν. ἑν. θηλ.) — substantivum quod significat 'pudor, dedecus' φεύγειν. Ὁ ποιητὴς μέντοι δῆλός ἐστιmanifestus est (ἐπίθ. ὀνομ. ἑν. ἀρσ. + εἰμί) — locutio quae significat 'manifestum est, apparet' τὸν ἀγῶνα νικήσωνvicturus (μτχ. μέλλ. ἐνεργ. ὀνομ. ἑν. ἀρσ.) — a verbo νικάω, participium futuri temporis, significat 'qui victurus est'.

Ταῦτα μὲν οὖν σοι γράφω ἵνα γελάσῃςrideas (ἀορ. ὑποτ. ἐνεργ. β' ἑν.) — a verbo γελάω, in coniunctivo modo, in sententia finali post ἵνα ἅμα ἡμῖν. Πρόσεχε δὲ σαυτῷ μὴ τοιαῦτα πάθῃςpatiaris (ἀορ. ὑποτ. β' ἑν.) — a verbo πάσχω, in coniunctivo modo, in sententia finali negativa post μή· καὶ γὰρ αὐτὸς ῥητορικὴν μελετᾷςexerces (ἐνεστ. ὁριστ. ἐνεργ. β' ἑν.) — a verbo μελετάω, significat 'exerces, studes, curas'.

Ἐπίστειλόνmitte (προστ. ἀορ. ἐνεργ. β' ἑν.) — verbum ab 'ἐπιστέλλω', significat mittere epistulam vel nuntium μοι τάχισταcelerrime (ἐπίρ. ὑπερθ.) — adverbium superlativum a 'ταχύς', significat quam celerrime περὶ τῶν παρὰ σοίapud te (πρόθ. + δοτ.) — praepositio cum pronomine dativo, indicat locum vel possessionem.

Ἔρρωσοvale (προστ. παρακ. μέσ. β' ἑν.) — imperativus perfecti medii a verbo 'ῥώννυμι', formula valedictionis in epistula.