Φιλοκλέους Θάνατος: Ἀποικίας Θρῆνος

Νεκρὸς ἔκειτοiacebat (παρατ. ὁριστ. μέσ. γ' ἑν.) — a verbo 'κεῖμαι', significat positionem supini corporis Φιλοκλῆς παρὰ τὴν θάλατταν, αἵματι πεφυρμένοςmixtus, inquinatus (μτχ. παρακ. παθ. ὀνομ. ἑν. ἀρσ.) — a verbo 'φύρω', hic cum 'αἵματι' coniunctum significat 'sanguine inquinatus'. ὁ δὲ ἥλιος ἤδη ἐδύετοoccidebat (παρατ. ὁριστ. μέσ. γ' ἑν.) — a verbo 'δύω/δύομαι', de sole occidenti dicitur, φοινικοῦνpurpureum (ἐπίθ. αἰτ. ἑν. οὐδ.) — adjectivum coloris rubri vel purpurei, de mari sub sole occidente τὸ πέλαγος ἀποδεικνύς. περὶ δ' αὐτὸν ἔκειτο τὰ ποιήματα διεσπαρμέναdispersa (μτχ. παρακ. παθ. ὀνομ./αἰτ. πλ. οὐδ.) — a verbo 'διασπείρω', de rebus in multis locis sparsis καὶ ὑπὸ τοῦ ἀνέμου φερόμενα, ὥσπερ τὰ φύλλα φθινοπώρου.

"οὕτως ἄρα τελευτᾷmoritur, finitur (ὁριστ. ἐνεστ. ἐνεργ. γ' ἑν.) — a verbo 'τελευτάω', significat 'finire vitam' vel 'mori'," ἔφη ὁ πρεσβύτατοςmaximus natu, senissimus (ἐπίθ. ὑπερθ. ὀνομ. ἑν. ἀρσ.) — gradus superlativus a 'πρέσβυς', indicat hominem maxime senem τῶν ἀποίκων, "ὁ τῶν Ἀθηναίων ποιητής, ὃς ὑπισχνεῖτοpromittebat (παρατ. ὁριστ. μέσ. γ' ἑν.) — a verbo 'ὑπισχνέομαι', promissum vel pollicitationem significat χρυσοῦν αἰῶναauream aetatem (αἰτ. ἑν.) — locutio quae significat tempus prosperitatis et felicitatis, aetas aurea τῇ ἀποικίᾳ."

πρὸ μιᾶς ἡμέρας, στάσιςseditio (ὀνομ. ἑν. θηλ.) — discordia vel contentio inter cives ἐγένετο μεταξὺ τῶν γεωργῶν καὶ τῶν ἐμπόρων. οἱ μὲν γὰρ τὴν γῆν κατέχεινoccupare (ἀπαρ. ἐνεστ. ἐνεργ.) — possidere vel tenere locum ἐβούλοντο, οἱ δὲ πρὸς τὴν θάλατταν μᾶλλον ἐτρέποντοvertebantur (παρατ. ὁριστ. μέσ. γ' πλ.) — a verbo 'τρέπω', se convertere ad aliquid. ὁ δὲ Φιλοκλῆς ἐν μέσῳ ἑστὼς εἰρήνην ποιεῖν ἐπειρᾶτο.

"ὦ ἄνδρες," ἔλεγε, "μὴ στασιάζωμενseditiones moveamus (ὑποτ. ἐνεστ. ἐνεργ. α' πλ.) — discordiam vel contentionem facere inter nos πρὸς ἀλλήλους. ἐκ γὰρ τῶν τοιούτωνtalium (γεν. πλ. οὐδ.) — pronomen demonstrativum, res similes denotans αἱ πόλεις ἀπόλλυνταιpereunt (ὁριστ. ἐνεστ. μέσ. γ' πλ.) — a verbo 'ἀπόλλυμι', in interitum ruere. ἀλλὰ κοινῇ βουλευσώμεθα περὶ τοῦ μέλλοντος."

ἀλλ' οὐκ ἔπειθενpersuadebat (παρατ. ὁριστ. ἐνεργ. γ' ἑν.) — a verbo 'πείθω', suadere vel fidem facere. ὁ δὲ Κλεάνωρ, ἀνὴρ πλούσιος καὶ βίαιος, ἐκεκράγειclamabat (ὑπερσ. ὁριστ. ἐνεργ. γ' ἑν.) — a verbo 'κράζω', magna voce clamare, vociferari· "οὐκέτι σοῦ ἀκουσόμεθα, ὦ τραγῳδοποιέtragoediarum scriptor (κλητ. ἑν. ἀρσ.) — poeta qui tragoedias scribit. οὐ γάρ ἐσμεν θεαταὶ ἐν τῷ θεάτρῳ, ἀλλ' ἄποικοι ἐν γῇ ἀλλοτρίᾳaliena (δοτ. ἑν. θηλ.) — quae ad alium pertinet, non propria."

τῇ προτεραίᾳpridie (δοτ. θηλ. ἑν.) — die praecedenti; dies anterior, ὁ Φιλοκλῆς ἔτι ἐθαυμάζετοadmirabatur (παρατ. ὁριστ. παθ. γ' ἑν.) — in admiratione habebatur; a verbo 'θαυμάζω' ὑπὸ πάντων. εἶχε γὰρ ἐλπίδας μεγάλας περὶ τῆς ἀποικίας, καὶ ἔγραφε ποίημα περὶ τοῦ μέλλοντος αὐτῆς μεγαλείου. "ἔσται," ἔλεγεν, "αὕτη ἡ πόλις Ἀθηνῶν εἰκών, ἐλευθερίας καὶ δικαιοσύνης ἑστίαfocus (ὀνομ. θηλ. ἑν.) — centrum vel sedes; metaphorice pro centro alicuius rei."

κατ' ἀρχὰς δέ, ὅτε πρῶτον ἀφίκοντοpervenerunt (ἀορ. β' ὁριστ. μέσ. γ' πληθ.) — a verbo 'ἀφικνέομαι'; ad locum pervenire εἰς τὴν γῆν ταύτην, ὁ Φιλοκλῆς ἡγεῖτο τῆς ἀποικίας ὡς τῶν Μουσῶν θεράπωνservus (ὀνομ. ἀρσ. ἑν.) — minister vel cultor; hic metaphorice 'cultor Musarum'. ἐκ τῶν Ἀθηνῶν ἀπέπλει, τιμώμενος μὲν ὑπὸ τοῦ δήμου, φεύγων δὲ τὴν ὀλιγαρχίαν καὶ τὴν τῶν Τριάκοντα ὠμότηταcrudelitatem (αἰτ. θηλ. ἑν.) — saevitiam; ab 'ὠμός' (crudus, saevus). νέαν πατρίδα ζητῶν, θάνατον ηὕρισκεν.