Ἡ Ἀληθὴς Θεραπεία

Ἦν ἀνὴρ Ἀκέσιος ὄνομα, ἰατρὸς τὴν τέχνην, ὃς ἐν τῇ πόλει τῶν Ἀθηνῶν εὐδοκίμειprobatus erat (παρατ. ὁριστ. ἐνεργ. γ' ἑν.) — verbum quod significat 'bona existimatione frui' vel 'bene audire'. οὗτος τοίνυν ἀεὶ μὲν μέγα ἐφρόνειmagni se aestimabat (παρατ. ὁριστ. ἐνεργ. γ' ἑν.) — phrasis quae superbiam vel nimiam confidentiam indicat ἐπὶ τῇ τέχνῃ, μάλιστα δὲ ἐπὶ τῇ ἑαυτοῦ σοφίᾳ. πολλάκις γὰρ ἔλεγεν ὡς οὐδὲν δέοιτοindigeret (εὐκτ. παρόντ. μέσ. γ' ἑν.) — forma optativa verbi 'δέομαι', hic in oratione obliqua usurpata τῶν θεῶν ἐν τῇ τέχνῃ, ἀλλ' αὐτὸς ἱκανὸς εἴηesset (εὐκτ. παρόντ. γ' ἑν.) — forma optativa verbi 'εἰμί', in oratione obliqua θεραπεύειν τοὺς κάμνονταςaegrotantes (μτχ. παρόντ. ἐνεργ. αἰτ. πλ. ἀρσ.) — participium verbi 'κάμνω', homines morbo laborantes significans.

Ἐν δὲ τῇ ἑορτῇ τῶν ἈσκληπιείωνAsclepiorum (οὐσ. γεν. πλ.) — festum in honorem Asclepii, dei medicinae, celebratum, οἱ μὲν ἄλλοι ἰατροὶ θυσίας τῷ θεῷ προσέφερον καὶ εὐχὰς ἐποιοῦντοpreces faciebant (παρατ. ὁριστ. μέσ. γ' πλ.) — phrasis quae actum precandi vel vota faciendi indicat περὶ τῆς τέχνης, ὁ δὲ Ἀκέσιος, περιπατῶν ἐν τῇ ἀγορᾷ, κατεγέλαderidebat (παρατ. ὁριστ. ἐνεργ. γ' ἑν.) — verbum compositum ex 'κατά' et 'γελάω', contemptum vel irrisionem significans τῶν εὐχομένων, λέγων ὅτι μάτην προσεύχοιντοprecarentur (εὐκτ. παρόντ. μέσ. γ' πλ.) — forma optativa verbi 'προσεύχομαι', in oratione obliqua post 'ὅτι'.

"Οὐχ αἱ εὐχαίpreces (ὀνομ. πλ. θηλ.) — vocabulum religiosum, significat orationes ad deos," ἔφη, "ἀλλ' ἡ ἐπιστήμηscientia (ὀνομ. ἑν. θηλ.) — cognitio certa et accurata rerum σῴζειservat (ὁριστ. ἐνεστ. ἐνεργ. γ' ἑν.) — verbum quod significat 'salvare' vel 'conservare' τοὺς ἀνθρώπους. ἐγὼ γὰρ πολλοὺς ἔσωσαservavi (ὁριστ. ἀορ. ἐνεργ. α' ἑν.) — forma aoristi a verbo σῴζω οὐδένα θεὸν ἐπικαλούμενοςinvocans (μτχ. ἐνεστ. μέσ. ὀνομ. ἑν. ἀρσ.) — participium a verbo ἐπικαλέω, significat 'advocare' vel 'implorare'."

Ταῦτα λέγοντος αὐτοῦeo dicente (γεν. ἀπόλ.) — constructio genitivi absoluti, indicans tempus actionis, προσῆλθεaccessit (ὁριστ. ἀορ. ἐνεργ. γ' ἑν.) — aoristus a verbo προσέρχομαι γέρων τις πτωχός, κακῶς ἔχωνmale habens (μτχ. ἐνεστ. ἐνεργ. ὀνομ. ἑν. ἀρσ.) — participium cum adverbio significans 'aegrotans' τὸ σῶμα, καὶ ἱκέτευεsupplicabat (ὁριστ. παρατ. ἐνεργ. γ' ἑν.) — verbum imperfecti temporis significans 'rogare humiliter' τὸν Ἀκέσιον θεραπεῦσαιcurare (ἀπαρ. ἀορ. ἐνεργ.) — infinitivus aoristi a verbo θεραπεύω αὐτόν.

"Οὐκ ἔχω," ἔφη, "χρήματαpecuniam (αἰτ. πλ. οὐδ.) — res pretiosae, plerumque nummorum collectio, ἀλλὰ δέομαίprecor (ὁριστ. ἐνεστ. μέσ. α' ἑν.) — verbum medium quod significat 'rogare' vel 'indigere' σου βοηθῆσαίauxiliari (ἀπαρ. ἀορ. ἐνεργ.) — infinitivus aoristi a verbo βοηθέω μοι."

Ὁ δὲ Ἀκέσιος ἰδὼν τὸν γέροντα πτωχὸν ὄνταqui erat (μτχ. ἐνεστ. ὀνομ. ἀρσ. ἑν.) — participium praesentis verbi εἰμί, "Ἄπελθεabi, discede (προστ. ἀορ. β' ἐνεργ. β' ἑν.) — imperativus aoristi verbi ἀπέρχομαι, cum vi imperandi," ἔφη, "οὐ σχολάζω τοῖς μηδὲν ἔχουσινnon vaco illis qui nihil habent (ἐνεστ. ὁριστ. ἐνεργ. α' ἑν.) — locutio significans medicum non curare egenos."

Ὁ δὲ γέρων, στραφεὶς πρὸς τοὺς παρεστῶταςadstantes (μτχ. παρακ. ἐνεργ. αἰτ. ἀρσ. πλ.) — participium perfecti verbi παρίστημι, personas circumstantes significat, εἶπεν· "Ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοιαύτη ἐστὶν ἡ ἀρετὴ τοῦ ἰατροῦ ὑμῶν; χρημάτων μὲν ἐρᾷpecuniam quidem amat (ἐνεστ. ὁριστ. ἐνεργ. γ' ἑν.) — verbum ἐράω cum genitivo constructum, amorem pecuniae significat, τῆς δὲ ἀρετῆς ἀμελεῖneglegit (ἐνεστ. ὁριστ. ἐνεργ. γ' ἑν.) — verbum cum genitivo (τῆς ἀρετῆς) constructum, significat neglegere;"

Καὶ εὐθὺς ὁ γέρων μετεμορφώθηtransformatus est (ἀορ. α' παθ. ὁριστ. γ' ἑν.) — aoristus passivus verbi μεταμορφόω, mutationem formae significat, καὶ ἐφάνηapparuit (ἀορ. β' παθ. ὁριστ. γ' ἑν.) — aoristus passivus verbi φαίνω αὐτὸς ὁ Ἀσκληπιὸς ἑστώςstans (μτχ. παρακ. ἐνεργ. ὀνομ. ἀρσ. ἑν.) — participium perfecti verbi ἵστημι, statum permanentem indicat, λαμπρὸς καὶ σεμνός. πάντες δὲ οἱ παρόντες ἐξεπλάγησανobstupuerunt (ἀορ. β' παθ. ὁριστ. γ' πλ.) — aoristus passivus verbi ἐκπλήσσω, vehementem admirationem vel stuporem exprimit καὶ προσεκύνησαν.

"Ἄκουε, ὦ Ἀκέσιε," εἶπεν ὁ θεός, "ἡ ἀληθὴς ἰατρικὴmedicina (ὀνομ. θηλ. α´ κλ.) — ars medendi, disciplina quae corpora hominum curat οὐκ ἔστι μόνον ἐπιστήμηscientia (ὀνομ. θηλ. α´ κλ.) — cognitio certa et accurata rerum, scientia, ἀλλὰ καὶ ἀρετή. ὁ ἀγαθὸς ἰατρὸς οὐ μόνον τέχνην ἔχει, ἀλλὰ καὶ εὔνοιανbenevolentiam (αἰτ. θηλ. ἑν.) — animus benevolus, bona voluntas erga aliquem πρὸς πάντας τοὺς ἀνθρώπους, καὶ πλουσίους καὶ πένηταςpauperes (αἰτ. ἀρσ. πλ.) — homines egentes, qui parvis opibus vivunt."

Ἐντεῦθεν ὁ Ἀκέσιος, καταισχυνθείςpudore affectus (μτχ. ἀορ. παθ. ὀνομ. ἀρσ. ἑν.) — qui pudore affectus est, erubescens, ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας τοῦ θεοῦ καὶ συγγνώμην ᾐτήσατοveniam petiit (ἀορ. μέσ. γ´ ἑν. + αἰτ.) — veniam rogavit, ignoscendi facultatem postulavit. ἀπ' ἐκείνης δὲ τῆς ἡμέρας οὐδέποτε πτωχὸνmendicum (αἰτ. ἀρσ. ἑν.) — homo egenus qui stipem petit, mendicans ἀπέπεμψενdimisit (ἀορ. ἐνεργ. γ´ ἑν.) — missum fecit, abire iussit, ἀλλὰ πᾶσιν ὁμοίως ἐβοήθει, μεμνημένοςmemor (μτχ. παρακ. μέσ. ὀνομ. ἀρσ. ἑν.) — qui memor est, qui recordatur ὅτι ἡ ἀληθὴς ἀρετὴ τοῦ ἰατροῦ ἐστι τὸ σῴζειν, οὐ τὸ κερδαίνεινlucrari (ἀπαρ. ἐνεστ. ἐνεργ. + ἄρθρον) — lucrum facere, quaestum colligere.